Terug naar Siena.

55km. 994m op. 869m af.

We hebben vandaag tijd voor een spielerei. In plaats van rechtstreeks van Asciano naar Siena te rijden, maken we een omweg via de Monte Oliveto Magiore. Dit doen we niet voor de sport alhoewel het teurg klimmen is. Er ligt evenwel een abdij met dezelfde naam die we willen bezoeken. In 1313 zegde een rijke Siënees het wereldlijke leven vaarwel en stichte de orde van de Olivetanen die bij de Benedictijnenorde hoort. Een leven van een eenvoud en gebed staat centraal. Ons trekt de kunst aan. De wanden van de kloostergang zijn bezet met fresco's van Luca Signorelli en Sodoma. Ze beelden het leven van Benedictus uit. We krijgen ook een kijkje in de kapel, de refter, de bibliotheek, een museum en een apotheek.

Na dit bezoek rijden we via een kortere weg terug naar Asciano. We dachten dat dit snel bergaf zou gaan. Maar nee. Dit is een echte jojo met snelle opeenvolging van steile afdalingen en klimmetjes. Het melkzuur schiet bij iedere tempowisseling in de benen. Maar we worden ruimschoots beloond. De pittige heuvels zorgen voor een schitterend decor. De graanvelden beginnen goud te kleuren. Klaprozen en brem zorgen voor felle kleurtoetsen.
Resten ons dan nog 27km tot Siena. Het decor blijft hetzelfde en de zon doet haae uiterste best. Het is genieten van een dagje fietsen. 

Om drie uur staan we terug aan de B&B waar we vorige week ook verbleven.  De fiets moet terug vier hoog gedragen worden. Verfrist met een douche en een ijsje verkennen we de botanische tuin. Het is een groene oase van rust aan de rand van de stad. De botanische tuin in Leuven is bijna vlak. Deze hier ligt op een hele steile flank. Middenin genieten we van rust op een bankje terwijl de kersen op onze rug vallen. 

Flavia, de vriendelijke gastvrouw van de B&B stelt ons een restuarantje voor. Hm. Dit was de betere Italiaan aan spotprijzen. 

Morgen wordt er niet gefietst. Giullio zal ons gidsen door de stad.